Մի  աշնան օր ես  գնացի, որ մաքուր աշնան օդ շնչեմ և տեսա , որ աշունը չկար: Ես շատ տխրեցի և որոշեցի տխուր գնալ տուն:Տուն հասնելուն պես    որոշեցի հարցնել մայրիկիս, թե ինչու՞  աշուն այսօր չկա:Մայրիկս ասաց աշունը կա , դու չես տեսնում և ես շատ զարմացա:Նորից գնացի դուրս և տեսա, որ դեռ չկա աշունը:Մայրիկս սխալվում էր: Ես գնացի քնելու և առատացա և տեսա որ աշունը հետ եկավ:

Լինում է չի լինում մի աղջիկ Սրբուհի է լինում: Այդ Սրբուհին շատ էր սիրում վազել և ամեն օր վազում էր:Մի օր էլ Սրբուհին կորցրեց իր տունը և գտավ իր տունը դպրոցում: Այնտեղ իր սիրելի սովորողներն էին: Մի օր էլ նա գնաց դասարանով երթուղային նստելու , բայց Սրբուհին չեր հիշում որտեղ է իր:Եվ իր տունը և 1-1 դասարանից դարձավ 3-1 և Սրբուհին շատ սիրեց իր դասարանը և իր սովորողներին և իրանք դարձան

մի ընտանիք

Ես երաժշտություն շատ եմ սիրում: Մենք դպրոցում շատ երգեր ենք սովորում: Ինձ հատկապես դուր է գալիս Կոմիտասի մանկական երգերը, կաքավիկը, լորիկը, սար-սարը, փափուռի, եղնիկը, զար զնգը, որ մեծանամ անպայման կսովորեմ Կոմիտասի և մյուս հայ մեծերի երգերը:

Վայր ընկնող աստղեր (տեղեկատվական)

Բոլորն էլ սիրում են անամպ, խաղաղ երեկոներին դիտել երկինքը, զմայլվել մութ գիշերով, աստղերով և արծաթափայլ լուսնով: Բայց… սա ի՞նչ է: Հրավառ մի կետ գիծ քաշեց երկնքում և մարեց: «Աստղ ընկավ»,-ասում են տեսնողները:

Ա՞ստղ…Ո՛չ, դա ինչ-որ ուրիշ բան է, քանի որ աստղերը չեն ընկնում:

Դրանք տիեզերական տարածության մեջ շարժվող տարբեր չափի քարեր են, որոնք ձգվելով Երկրի կողմից, շատ մեծ արագությամբ մտնում են մթնոլորտ և այրվում: Այդ այրման կարճատև բռնկումն էլ մենք տեսնում ենք և ասում. «Աստղ ընկավ»: Երկնային այս փոքրիկ «հյուրերը», որոնք այրվում են ինչ-որ տեղ՝ Երկրից շատ բարձր, կոչվում են ասուպներ, երկնաքարեր: Հատկապես օգոստոս-նոյեմբեր ամիսներին Արեգակի շուրջը պտտվելիս Երկիրը հանդիպում է տիեզերական շատ քարերի: Ահա թե ինչու այդ ժամանակ հաճախ կարելի է երկնքում տեսնել հրեղեն բռնկումներ:

 Միշտ պետք է հիշել. դրանք աստղեր չեն, աստղերը երբեք վայր չեն ընկնում: Դրանք տիեզերական քարեր են, որոնք, մեծ արագությամբ անցնելով երկրագնդի մթնոլորտային շերտով, շփվում են օդի հետ, բռնկվում և մարում: Երբեմն հատուկենտ խոշոր երկնաքարերի, այնուամենայնիվ, հաջողվում է անցնել մթնոլորտի միջով և ընկնել Երկրի վրա:

Հարցեր և առաջադրանքներ

1. Դուրս գրի՛ր այն տեղեկությունը, որը տեքստից իմացար:

Ես իմացա, որ աստղերը երբեք չեն ընկնում դրանք տիեզերական քարերեն ասուպներ որոնք ձգվելով երկրի շատ մեծ արագությամբ մնտնում են մտնոլորթ և Այրբում այդ կարճ բռկումն էլ մենք տեսնում ենք և կարծում ենք որ աստղ, ընկավ

1. Մարդը Լուսնի վրա կկշռի ավելի թեթև, քանի որ Լուսնի ձգողականության ուժն ավելի թույլ է, քան Երկրինը, շնորհիվ Լուսնի ավելի փոքր զանգվածի, դուք կկշռեք ձեր երկրային քաշի ընդամենը մեկ վեցերորդը (16.5%): Նման բանի բախվել են ամերիկյան աստղագնացները, ովքեր կարողանում էին ազատորեն թռչկոտել Լուսնի վրա։

2. Լուսինը հեռանում է Երկրից ամեն տարի մոտ 3.8 սմ-ով: Նախահաշվարկված է, որ այսպես կշարունակվի շուրջ 50 միլիարդ տարի։

Երկնքում Արևն ու Լուսինը նույն մեծության են թվում։
Բայց չէ՞ որ ամեն ինչ հեռավորությունից է կախված․հեռվում սավառնող մեծ ինքնաթիռը մեզ ավելի փոքրիկ է թվում, քան մեր կողքին նստած թռչնակը։
Արևը մեզանից շատ ավելի հեռու է, քան Լուսինը։ Դրա փոխարեն այն ավելի մեծ է Լուսնից։
Լուսնի մակերևույթը տխուր տեսք ունի։ Այն շատ մուգ գույնի է և ծածկված է մեծ ու փոքր փոսերով։ Լուսնի վրա նաև լեռներ կան։ Փոսերը մեզ երևում են մուգ կետերի տեսքով։ Լեռներն էլ սրագագաթ չեն, մի տեսակ կլոր տեսք ունեն։
Լուսնի վրա ո՛չ օդ կա, ո՛չ ջուր։ Պարզ է, որ այնտեղ կյանք չի կարող լինել։
Լուսինն իր լույսը չունի․ այն ընդամենը փոխանցում, անդրադարձնում է արևի՝ իր վրա ընկած լույսը։

1. Դուրս գրիր անծանոթ բառերը և էլեկտրոնային բառարանի օգնությամբ բացատրի՛ր.

• Արևն է մեզանից հեռու, թե՞ լուսինը. Արևը լուսնից ավելի հեռու է

• Արևն է ավելի մեծ, թե՞ լուսինը. Արևը լուսնից ավելի մեծ է

• Շարունակի՛ր.

Արևը մեզանից շատ ավելի հեռու է, քան Լուսինը։

Այն շատ մուգ գույնի է և ծածկված է մեծ ու փոքր փոսերով

Լուսնի վրա ոչ օդ կա, ո՛չ ջուր։

Լուսինն իր լույսը չունի այն ընդամենը փոխանցում, անդրադարձնում է արևի՝